H ΑΕΛ έχει τη δική της ξεχωριστή ευρωπαϊκή ιστορία, την πλέον λαμπρή από όλες τις ομάδες της ελληνικής περιφέρειας και σπάνια σε κατορθώματα. Η πρόκριση στους «8», του – πάλαι ποτέ – Κυπέλλου Κυπελλούχωντο ‘84-85 και η συμμετοχή στους ομίλους του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 2007-08 αποτελούν τους κορυφαίους σταθμούς της ευρωπαϊκής της διαδρομής.
H «γλυκόπικρη» πρώτη γεύση
Η ομάδα της περιόδου 82-83 απέδωσε μοντέρνο, γρήγορο και περίτεχνο ποδόσφαιρο και δίκαια κέρδισε την προσωνυμία “μικρό Αμβούργο”. Η πρώτη της έξοδος στην Ευρώπη ήταν η ουσιαστική επιβράβευση και δικαίωση μιας προσπάθειας που κράτησε αρκετά χρόνια. Έτσι, στις 14 Σεπτεμβρίου του ’83 η ουγγρική Χόνβεντ του νεαρού τότε Λάγιος Ντέταρι, του Εστερχάζι, του Νάγκι, του Μπότονι, του Ντάϊκα και των υπολοίπων διεθνών παρατάχθηκε ενώπιον της ΑΕΛ για 90 μαρτυρικά λεπτά, η λήξη των οποίων βρήκε τους Ούγγρους ευχαριστημένους που έφυγαν από το Αλκαζάρ κουβαλώντας την ήττα μόνο με 2 – 0 στις πλάτες τους. Οι πρώτοι που πήραν το ευρωπαϊκό χρίσμα με την βυσσινί φανέλα ήταν οι: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Μαλουμίδης, Χάσενμπουργκ, Ζιώγας (46′ Κμίετσικ), Ανδρεούδης, Βαλαώρας (67′ Γκαμπέτας).
Στον επαναληπτικό περίπου 2.000 οπαδοί της ΑΕΛ ακολούθησαν την ομάδα στην Ουγγαρία με το όνειρο της πρόκρισης στον επόμενο γύρο. Η ομάδα παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Μαλουμίδης, Κμίετσικ (50′ Δράμαλης), Χάσενμπουργκ (79′ Ζιώγας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η ΑΕΛ αγωνίστηκε με αμυντικογενές σχήμα (επιλογή που τελικά πλήρωσε) και κράτησε ανέπαφη την εστία της στο πρώτο ημίχρονο. Μετά την λανθασμένη αλλαγή του Κμίετσικ με το Δράμαλη, η ομάδα οπισθοχωρεί και δέχεται δύο τέρματα από τον Ντάϊκα στο 53′ και το 71′. Στο 86′ χάνει μοναδική ευκαιρία μες τον Ανδρεούδη να πάρει την πρόκριση κι ο αγώνας οδηγείται στην παράταση. Η ΑΕΛ ξεκινά εντυπωσιακά με ευκαιρίες των Ζιώγα στο 101′ και Βουτυρίτσα-Μαλουμίδη στο 109′. Ενώ όλα δείχνουν ότι ο αγώνας οδηγείται στα πέναλτι, ο Ντάικα σκοράρει ξανά στο 114′ και δίνει την πρόκριση στη Χόνβεντ. Οι «βυσσινί» τελικά ηττήθηκαν με 3 – 0, και για τον αποκλεισμό φταίει όχι μόνο η απειρία τους αλλά και το ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών του πρώτου αγώνα. Ας είναι…
Λίγα… εκατοστά από τους «4» της Ευρώπης
Τρία μέτωπα λοιπόν και πάλι για τους «βυσσινί»; Γιατί όχι… Διέθεταν πλέον μια ώριμη ομάδα και μπορούσαν να αντεπεξέλθουν, όπως δικαίως πίστευε και η διοίκηση Κώστα Σαμαρά και ο Αντρέϊ Στρεϊλάου, που έφερε μαζί του από την Πολωνία κι ένα γνήσιο ποδοσφαιρικό «άτι» ονόματι Κριστόφ Ανταμτσικ.
Η συμμετοχή της ΑΕΛ στο Κύπελλο Κυπελλούχων την περίοδο 1984-1985 ήταν εντυπωσιακή και έβαλε για τα καλά το όνομα της Θεσσαλικής ομάδας στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Οι «βυσσινί» έφτασαν μέχρι τους «8», όπου αποκλείστηκαν σε δύο συγκλονιστικούς προημιτελικούς από τους Σοβιετικούς της Ντιναμό.
Στον Α’ γύρο βρέθηκε στο δρόμο της η ουγγρική Σίοφοκ που αγωνιζόταν στην Β’ κατηγορία της χώρας της. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου στην Ουγγαρία και έληξε ισόπαλος με σκορ 1-1. Η ΑΕΛ έπαιξε με τους: Πλίτση, Παραφέστα, Πατσιαβούρα, Γκαλίτσιο (33′ Κολομητρούση), Μητσιμπόνα, Βουτυρίτσα, Ζιώγα, Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδη, Βαλαώρα. Η Σίοφοκ ξεκίνησε με πάθος, όμως η ΑΕΛ προηγήθηκε έστω και δύσκολα με τον Κμίετσικ στο 30′. Στο 38′ ο Ζιώγας είχε δοκάρι ενώ στο 50′ ο Κολομητρούσης, στην πρώτη του ευρωπαϊκή συμμετοχή, έχασε καλή ευκαιρία. Στο 69′ ο Βαλαώρας πετυχαίνει το 2-0 και ο ρυθμός του αγώνα πέφτει. Στο 84′ σέντρα του Πατσιαβούρα βρίσκει το δοκάρι, ενώ δύο λεπτά μετά οι Ούγγροι χάνουν μοναδική ευκαιρία να μειώσουν. Έτσι, έστω και χωρίς την μεγάλη εμφάνιση η ΑΕΛ προκρίνεται για πρώτη φορά σε δεύτερο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Η κλήρωση των αγώνων του δευτέρου γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων φέρνει αντίπαλο της Λαρισινής ομάδας την φημισμένη ελβετική Σερβέτ. Ο πρώτος αγώνας γίνεται στις 24 Οκτωβρίου στο Αλκαζάρ και η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Τσιώλης (46′ Ζιώγας), Κμίετσικ (80′ Κυριλλίδης), Άνταμτσικ, Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η θεσσαλική ομάδα ξεκίνησε άσχημα τον αγώνα και σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο είχε μέτρια απόδοση με αποτέλεσμα να προηγηθεί στο σκορ η Σερβέτ με τον Κοχ στο 12′. Όμως το δεύτερο ημίχρονο αποτελεί ένα από τα καλύτερα ημίχρονα στην ιστορία της ΑΕΛ. Η ομάδα μεταμορφωμένη παρασύρει σαν σίφουνας τους Ελβετούς που γλιτώνουν από συντριβή χάρη στην εκπληκτική απόδοση του τερματοφύλακα Μπούργκενερ. Ο τελευταίος πραγματοποιεί σωτήριες αποκρούσεις σε σουτ του Άνταμτσικ στο 56′ και στο 87′, του Κμίετσικ στο 58′ και του Ζιώγα. Τα τέρματα της ΑΕΛ σημειώνουν οι Άνταμτσικ στο 52′ και Κμίετσικ στο 62′ με πέναλτι ενώ οι Ελβετοί αισθάνονται τυχεροί που γλύτωσαν μόνο με 2-1 αντί για ένα πολύ βαρύ σκορ.
Η ρεβάνς γίνεται στο παγωμένο Σαρμίγ της Γενεύης στις 7 Νοεμβρίου και η ΑΕΛ μπροστά σε πολλούς οπαδούς της και Έλληνες από όλη την Ευρώπη, παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (89′ Κυριλίδης), Κμίετσικ, Άνταμτσικ (82′ Ρήγας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η μορφή του αγώνα ήταν χωρίς αμφιβολία ο Γιώργος Πλίτσης που αντιμετώπισε με επιτυχία όλους τους κινδύνους όσο η Σερβέτ πίεζε ασφυκτικά. Η ΑΕΛ είναι πολύ επικίνδυνη στις αντεπιθέσεις και στο 61′ ο Γιάννης Βαλαώρας χορεύοντας την άμυνα των Ελβετών πετυχαίνει το μοναδικό γκολ της συνάντησης. Μετά το 0-1 οι Ελβετοί επιτίθενται μαζικά και η Θεσσαλική ομάδα εκμεταλλεύεται το χώρο και χάνει μοναδικές ευκαιρίες για διεύρυνση του σκορ με τον Ρήγα στο 86′ και το 90′, και τον Ζιώγα στο 87′! Το τέλος του αγώνα βρίσκει τους παίκτες της ΑΕΛ ένα κουβάρι να πανηγυρίζουν την ιστορική πρόκριση. Την επόμενη μέρα 2000 οπαδοί της ομάδας τους επιφυλάσσουν υποδοχή ηρώων στα διόδια Μοσχοχωρίου. Η πρόκριση επαρχιακής ομάδας στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης ήταν πρωτοφανές γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα και κάτι που για οποιαδήποτε λεγόμενη “μεγάλη” ομάδα δεν συνέβαινε συχνά.
Στα προημιτελικά του θεσμού η θεσσαλική ομάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν ακόμα μεγάλο αντίπαλο, τη Ντιναμό Μόσχας. Ο πρώτος αγώνας έγινε στο Αλκαζάρ στις 6 Μαρτίου του 85 και η ΑΕΛ αγωνίστηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (87′ Αλεξούλης), Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδης (82′ Χριστοδούλου), Βαλαώρας. Η ομάδα πραγματοποίησε μια μέτρια εμφάνιση με πολλά από τα μεγάλα της ονόματα να βρίσκονται σε άσχημη μέρα με αποτέλεσμα η ισοπαλία να έρθει φυσιολογικά. Στο 24′ σουτ του Κμίετσικ χτύπησε στο δοκάρι ενώ στο 60′ και το 72′ ο Άνταμτσικ έχασε μεγάλες ευκαιρίες. Τέλος στο 81′ φοβερό σουτ του Μητσιμπόνα αποκρούστηκε από τον τερματοφύλακα ενώ στο 45′ δεν είχε δοθεί πέναλτι σε απόκρουση του Γκολόβια με το χέρι. Ο αγώνας τελείωσε με το στείρο 0-0 και τα παράπονα για την φιλοσοβιετική διαιτησία του Νέμεθ.
Η ρεβάνς έγινε στις 20 Μαρτίου στο στάδιο της Τιφλίδας λόγω κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στη Μόσχα, και η Α.Ε.Λ. παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (38′ Τσιώλης και στο 68′ στη θέση του ο Ρήγας), Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Έντονη ήταν η παρουσία χιλιάδων Ρωσοποντίων στο γήπεδο, εκτός από τους λιγοστούς Λαρισαίους εκδρομείς, που πήγαν να δουν την ελληνική ομάδα. Η ΑΕΛ έπαιξε αμυντικά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα μέχρι το 60′ όταν ο Φόμιτσιοφ πέτυχε με μακρινό σουτ το μοναδικό τέρμα του αγώνα (η μπάλα πέρασε την γραμμή μόλις λίγα εκατοστά).
Αμέσως η θεσσαλική ομάδα πήρε τον έλεγχο του αγώνα και ο Άνταμτσικ έχασε δύο μοναδικές ευκαιρίες να σκοράρει στο 61′ και το 66′. Μεγάλη και τελευταία ευκαιρία χάνει για την ΑΕΛ ο Ανδρεούδης στο 70ο λεπτό! Ο αγώνας τελειώνει και η Ντιναμό παίρνει την πρόκριση κυρίως λόγω της μέτριας εμφάνισης των Λαρισαίων.
Κόντρα στη μεγάλη Σαμπντόρια
Κυπελλούχος ’85 η ΑΕΛ, με άλλον αέρα πλέον, ρίχνεται φιλόδοξη στις μάχες που την περίμεναν σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά δεν τα κατάφερε, παρότι αντιμετώπισε στα ίσα την περίφημη Σαμπντόρια εκείνης της εποχής και για σχεδόν ένα γύρο περιλαμβάνονταν στο γκρουπ των πρωτοπόρων του πρωταθλήματος.
Ίσως να κουράστηκε, ίσως πάλι να της στοίχισε τόσο πολύ η φυγή του μαέστρου της, του αγαπημένου «Κάζιο», για τους Κίκερς Στουτγκάρδης… Ο συμπατριώτης του Γιάνους Κούπτσεβιτς, που τον αντικατέστησε, παρότι προερχόταν από την καλύτερη ενδεκάδα του προ τριετίας Μουντιάλ της Ισπανίας, είχε προβλήματα τραυματισμών και δεν βοήθησε όσο μπορούσε.
Ωστόσο, η σεζόν ’85 – ’86 άφησε επίσης πίσω της μια ξεχωριστή γεύση, αφού πολύ σπουδαίοι ποδοσφαιριστές όπως ο Σκοτσέζος Σούνες, ο Άγγλος Φράνσις και οι Ιταλοί διεθνείς Μπορντόν, Βιέρκοβουντ, Ματεόλι, Μανίνι, Πελεγκρίνι, Μαντσίνι και Βιάλι, ίδρωσαν για να πάρουν την πρόκριση από τους «βυσσινί», δραπετεύοντας με 1 – 1 και γκολ στα τελευταία λεπτά από το Αλκαζάρ και νικώντας με 1 – 0 στην Γένοβα. Δήμιος της ΑΕΛ, σκοράροντας και τα δύο γκολ της «Σαμπ», ο μεγάλος Ρομπέρτο Μαντσίνι.
Η ατυχία στο Νοσατέλ
Πρωτομαγιά του 1988… Ένας Θεός ξέρει πως χώρεσε τόσος κόσμος εκείνη την ημέρα στο Αλκαζάρ… Λες και ήταν εκεί όλη η Λάρισα, η οποία ξενύχτησε έπειτα για μέρες, γλεντώντας και πανηγυρίζοντας αυτόν τον ανεπανάληπτο άθλο.
Κάπου εκεί άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση… Η ΑΕΛ είχε βγάλει την ανηφόρα, έφτασε στην κορυφή κι έπρεπε ν’ αρχίσει να κατηφορίζει… Ο κύκλος μιας μεγάλης ομάδας είχε κλείσει! Ισως αν η Ξαμάξ δεν γύριζε το ματς του Νοσατέλ και δεν το έστελνε με 2 – 1 στην παράταση και στην άτυχη για τους «βυσσινί» διαδικασία των πέναλτι, το Κύπελλο Πρωταθλητριών να κρατούσε κι αυτό το όνομα της ΑΕΛ στα κατάστιχά του, εκεί που «βασιλεύει», όμως, έτσι κι αλλιώς το καταπληκτικό γκολ του Καραπιάλη με το οποίο άνοιξε το σκορ του επαναληπτικού της Ελβετίας.
Αυτή ήταν και η τελευταία – για σχεδόν δύο δεκαετίες – ευρωπαϊκή παρουσία της ΑΕΛ, που ακόμη πίστευε ότι μπορούσε να μείνει στο προσκήνιο… Το δυστύχημα ήταν εκείνοι που θαμπωμένοι από τον ενθουσιασμό των στιγμών, πίστεψαν ότι η ομάδα μπορούσε ν’ ανέβει ακόμη ψηλότερα και σύντομα απαίτησαν την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
Το έπος του “Ίγουντ Παρκ”
Η νέα σεζόν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Η ΑΕΛ ως Κυπελλούχος Ελλάδος εκπροσωπεί την χώρα μας στο Κύπελλο UEFA και η κλήρωση φέρνει τον τεχνικό ηγέτη της, Γιώργο Δώνη, αντιμέτωπο με την ομάδα στην οποία ξεκίνησε τη διεθνή ποδοσφαιρική του καριέρα, την αγγλική Μπλάκμπερν Ρόβερς.
Η ΑΕΛ μπαίνει στο α’ προκριματικό γύρο ως το προφανές αουτσάιντερ, όμως, το απόγευμα της 20ης Σεπτεμβρίου του 2007 στο Πανθεσσαλικό – αφού το Αλκαζάρ δεν πληροί τα κριτήρια αδειοδότησης της UEFA – ανατρέπει άρδην τα δεδομένα. Μέσα σε ένα δίλεπτο βάζει τις βάσεις της πρόκρισης χάρη σε γκολ των Μπακαγιόκο (33’) και Κλέιτον (34’) και χάνει μεγάλη ευκαιρία με τον Βραζιλιάνο να «σφραγίσει» από το πρώτο κιόλας ματς την είσοδο στους ομίλους του UEFA σε ανεπανάληπτο τετ-α-τετ στο 70ο λεπτό. Σε εκείνο το ματς η ΑΕΛ αγωνίστηκε με τους: Κοτσόλη, Νταμπίζα, Φέρστερ, Γκαλίτσιο, Κατσιαρό, Κυριακίδη, Σαρμιέντο, Φωτάκη, Κλέιτον (85’ Καλαντζής), Αλεξάνδρου (76’ Γκίκας), Μπακαγιόκο (90’+ Μπακαγιόκο).
Σχεδόν 1000 φίλοι της ΑΕΛ συνόδευσαν την ομάδα σε ένα από τα μεγαλύτερα ραντεβού της ευρωπαϊκής τους ιστορίας δύο εβδομάδες αργότερα στο Μπλάκμπερν. Το γκολ του Κλέιτον Σίλβα στο 17ο λεπτό «πάγωσε» το «Ίγουντ Παρκ» και ουσιαστικά «καθάρισε» την υπόθεση πρόκριση, βάζοντας την ΑΕΛ στα χνάρια της μεγάλης ομάδας του ’85 που είχε φτάσει στους «8» του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Η νίκη των Άγγλων με 2-1 χάρη σε γκολ των Ντέρμπισαϊρ και Γουόρνοκ λίγη σημασία είχε μπροστά στο μέγεθος της επιτυχίας. Η ΑΕΛ στους ομίλους του UEFA με πολλαπλά αγωνιστικά και οικονομικά οφέλη. Η είδηση του αποκλεισμού της Μπλάκμπερν χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα του προκριματικού γύρου με την ΑΕΛ να τυγχάνει τις αντίστοιχης προβολής από τα διεθνή ΜΜΕ χτίζοντας ξανά το προφίλ της στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα οι «βυσσινί» αποχαιρετούν το ευρωπαϊκό όνειρο με ήττα από τη Νυρεμβέργη στο αδιάφορο βαθμολογικά ματς του Πανθεσσαλικού (1-3), χωρίς βαθμούς, αλλά με τα εύσημα μιας εξαιρετικής πορείας.
Στις 25 Οκτωβρίου στο “Γκούντισον Παρκ” o μάνατζερ της Έβερτον, Ντέιβιντ Μόγιες, παραδεχόταν λίγο μετά το τέλος του αγώνα που βρήκε την ομάδα του νικήτρια με 3-1 ότι «στο 2-1 φοβήθηκα ότι θα ισοφαριζόμασταν και θα χάναμε το παιχνίδι».
Λίγες ημέρες αργότερα, στις 8 Νοεμβρίου στο Πανθεσσαλικό, οι παίκτες του Γιώργου Δώνη έκαναν τη μεγάλη ανατροπή με γκολ των Φωτάκη και Αλεξάνδρου και ήταν έτοιμοι να πετάξουν εκτός θεσμού την μετέπειτα Κυπελλούχο UEFA πανίσχυρη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης των Αρσάβιν, Τίμοστσουκ, Ζιριάνοφ και Πογκρέμπνιακ. Το 25λεπτο 45’-70’ οι φίλαθλοι απήλαυσαν την καλύτερη ΑΕΛ των τελευταίων χρόνων και αν ο Μπακαγιόκο έκανε το 3-1 στο 70ο λεπτό (το ματς είχε γυρίσει με γκολ των Φωτάκη και Αλεξάνδρου), ίσως η ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να είχε γραφτεί διαφορετικά. Τελικά, οι «βυσσινί» δεν μπόρεσαν να κρατήσουν το 2-1, οι Ρώσοι γύρισαν το ματς, πήραν τη νίκη και ο Ντικ Άντβοκαατ ξεφυσούσε ανακουφισμένος στη συνέντευξη Τύπου.
Νέα αναγνώριση στο Άλκμααρ στις 29 Νοεμβρίου. Η ΑΕΛ χάνει στις λεπτομέρειες 1-0 από την ΑΖ, αλλά ο μεγάλος Λουίς Φαν Χάαλ υποκλίνεται στην αξία της ΑΕΛ μιλώντας για την καλύτερη ομάδα που πέρασε από το DSB Stadion μαζί με τον Άγιαξ και την Αϊντχόφεν.
Η οδυνηρή περιπέτεια της Ισλανδίας
Η ΑΕΛ τη σεζόν 2008-09 έφτασε στο αγωνιστικό της απόγειο. Πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα με μια σταθερή αήττητη πορεία πολλών αγώνων, είσοδος στα πλέι οφ και ευρωπαϊκή έξοδος στον 3ο γύρο του Κυπέλλου UEFA. Ένας κορμός Ελλήνων και ξένων ποιοτικών παικτών, στην πλειοψηφία τους σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία, είχε φτάσει την ΑΕΛ σε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο.
Όμως, οι φυγές βασικών παικτών που αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας (Κοτσόλης, Σαρμιέντο, Φωτάκης, Πάρα, Ζουράφσκι) σε συνδυασμό με σοβαρούς τραυματισμούς (Κυριακίδης, Βενετίδης, Κατσιαρός, Γιαννακόπουλος) έφεραν τη σταδιακή αποψίλωση του ρόστερ και την αγωνιστική πτώση, που ήταν επακόλουθο της ποιοτικής.
Το πρώτο σοβαρό δείγμα ήταν ο αποκλεισμός από την άσημη και αδύναμη KR της Ισλανδίας. Η ΑΕΛ με σύνθεση ανάγκης στο Ρέικιαβικ γνώρισε ντροπιαστική ήττα 2-0 και στον επαναληπτικό του Αλκαζάρ τον Ιούλιο του 2009, δεν κατάφερε να νικήσει τις πολλές απουσίες και τη σοβαρή αγωνιστική ανετοιμότητα. 1-1 με σκόρερ τον Τσίγκα και οδυνηρός αποκλεισμός παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παικτών της που ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν. Αυτή ήταν και η τελευταία – μέχρι σήμερα – ευρωπαϊκή περιπέτεια της ΑΕΛ.
